စပါးတြင္က်ေရာက္ေသာဖ်က္ပိုးႏွင္႕ေရာဂါမ်ား

• စပါးရြက္ေအာက္မ်က္နွာျပင္၊ ရြက္ဖံုးေပၚႏွင့္ ရြက္ဖံုးၾကားအစုလိုက္ ဥဥေလ့ရွိသည္။
• ပိုးေလာက္ေကာင္ဘဝ ပင္စည္အတြင္း ဝင္ေရာက္ဖ်က္ဆီးသည္။
• အပင္ငယ္စဥ္က်ပါက ပင္စည္အူပုပ္ျခင္းႏွင့္ ေခါင္ညႊန္႔ ေသလကၡဏာမ်ားကိုေတြ႕ရမည္။
• စပါးႏွံထြက္ခ်ိန္က်ပါက ေထာင္မတ္ေနေသာ အျဖဴေရာင္စပါးႏွံေျခာက္မ်ားကိုေတြ႕ရမည္။

အသံုးျပဳရမည့္ေဆး- ဗိုက္တာဖ်ဴရမ္၊ ဗိုက္တာဂရို၊ ဘီနီဖစ္၊ ဗိုက္တာရွီး။

• စပါးရြက္ေအာက္မ်က္နွာျပင္၊ ရြက္ဖံုးေပၚႏွင့္ ရြက္ဖံုးၾကားအစုလိုက္ ဥဥေလ့ရွိသည္။
• ပိုးေလာက္ေကာင္ဘဝ ပင္စည္အတြင္း ဝင္ေရာက္ဖ်က္ဆီးသည္။
• အပင္ငယ္စဥ္က်ပါက ပင္စည္အူပုပ္ျခင္းႏွင့္ ေခါင္ညႊန္႔ ေသလကၡဏာမ်ားကိုေတြ႕ရမည္။
• စပါးႏွံထြက္ခ်ိန္က်ပါက ေထာင္မတ္ေနေသာ အျဖဴေရာင္စပါးႏွံေျခာက္မ်ားကိုေတြ႕ရမည္။

အသံုးျပဳရမည့္ေဆး- ဂိမ္း၊ ဗိုက္တာဘရာ၊ ကြန္ဖီးဒင့္၊ စတား။

• အေကာင္ငယ္စဥ္ အရြက္၏ အစိမ္းေရာင္အသားကိုျခစ္စားသျဖင့္ အျဖဴေရာင္ကြက္မ်ား ေတြ႕ရမည္။
• အေကာင္ၾကီးဘဝ-ညေနပိုင္းႏွင့္ မနက္အေစာပိုင္းတြင္ အရြက္မ်ား၊ အႏွံမ်ားကို ကိုက္ျဖတ္စားသည္။
• အစုလိုက္ အျပဳံလိုက္ ဆိုးရြားစြာ က်ေရာက္ေလ့ရွိသည္။

အသံုးျပဳရမည့္ေဆး- အယ္လ္ဖာ၊ ေဗးလစ္၊ ဗိုက္တာမီသရင္၊ ဗိုက္တာရွီး၊ကြန္ဖီးဒင့္။

• စပါးပင္ငယ္စဥ္ ပိုမိုက်ေရာက္သည္။
• မိုးစပါးႏွင့္ ေရၾကီးနစ္ျမွဳပ္ေသာေနရာမ်ားတြင္က်ေရာက္ေလ့ရွိသည္။
• စပါးရြက္မ်ားကို အလ်ားလိုက္အလိပ္ျပဳလုပ္ျပီး အတြင္းမွ ေန၍ အရြက္ေအာက္မ်က္ႏွာျပင္ကို ျခစ္စားသည္။
• စုိက္ခင္းအတြင္း ရြက္လိပ္ရြက္ျပတ္မ်ားကို ေတြ႕ ႏိုင္သည္။

အသံုးျပဳရမည့္ေဆး- ဗိုက္တာရွီး၊ ပရီဆိုက္၊ ဆလက္ပလပ္၊ ကြန္ဖီးဒင့္၊ ေအာ္တီမာ။

• အေကာင္ငယ္ဘဝ အရြက္ကို ထြင္း၍ဖ်က္ဆီးျခင္းေၾကာင့္အရြက္မ်ားမီးေလာင္ထားသကဲ့သို႕ ေျခာက္ေနတတ္သည္။
• အေကာင္ၾကီးဘဝ အပင္အစိတ္အပိုင္းအားလံုးကို ဖ်က္ဆီးသည္။
• ပုိးက်ေရာက္မႈမ်ားပါက အပင္ေျခာက္၍ေသနိုင္သည္။

အသံုးျပဳရမည့္ေဆး- ဗိုက္တာမီသရင္၊ ဗိုက္တာရွီး၊ ေဗးလစ္၊ ဗိုက္တာဘရာ၊ ဆလက္ပလပ္။

• အပင္ရည္ကုိ စုပ္စားသျဖင့္ အရြက္မ်ားညိဳၿပီး ေျခာက္သြားသည္။
• အပင္ႀကီးထြားမႈအားနည္းကာ ဗိုင္းရပ္ေရာဂါမ်ားကို ကူးစက္္ေစသည္။
• အပင္ငယ္စဥ္ ျဖဳတ္စိမ္း က်တတ္ၿပီး ျဖဳတ္ညိဳသည္ အပင္သက္တမ္းရင့္မွ က်သည္။

အသံုးျပဳရမည့္ေဆး- ဗိုက္တာဂရို၊ မာလာႏြန္၊ ကြန္ဖီးဒင့္။

• ပိုးေကာင္ဖ်က္ဆီးမႈေၾကာင့္ အရြက္မ်ားမွာ စုတ္ျပတ္ေနၿပီး စပါးေစ့မ်ား၊ အႏွံမ်ားကို အပင္ရင္းတြင္ေတြ႔ရတတ္သည္။
• ညေန ေနဝင္ခ်ိန္မွ မိုးေသာက္ခ်ိန္ထိ အႏွံမ်ားကို ကိုက္ျဖတ္စားသည္။

အသံုးျပဳရမည့္ေဆး-အယ္လ္ဖာ၊ ေဗးလစ္၊ ဗိုက္တာမီသရင္။

• ဇူလိုင္လလယ္ေလာက္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံေအာက္ပိုင္းေဒသမ်ား ဒီေရ၀င္ေသာ လယ္ကြင္းမ်ားတြင္ေတြ႕ရတတ္သည္။
• ပင္လယ္ဒီေရႏွင္႔အတူပါလာေသာ ဂဏန္းမ်ားသည္ အစုလိုက္ဥဥျပီး အေကာင္ေပါက္မ်ားသည္စပါးပင္ငယ္မ်ားႏွင္႔ ပ်ဳိးပင္ပင္စည္းမ်ားကို ကိုက္ျဖတ္ ပ်က္ဆီးသျဖင္႔ စပါးအထြက္ႏႈန္းကိုက်ဆင္းေစသည္။

အသံုးျပဳရမည့္ေဆး- ဗိုက္တာရွီး၊ ဗိုက္တာဘရာ။

• စပါးႏွံမေပၚခင္ အရြက္ႏုမ်ားကို စုပ္စားဖ်က္ဆီးသည္။
• စပါးႏွံေစ့ေပၚတြင္ ညိဳနက္ေရာင္ အစက္မ်ားေတြ႕ရမည္။

အသံုးျပဳရမည့္ေဆး- ဂိမ္း၊ ဗိုက္တာဂရို၊ ဗိုက္တိုအိတ္၊ ဗိုက္စန္၊ ဆလက္ပလပ္၊ ကြန္ဖီးဒင့္။

• နီမတုတ္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
• အရြက္အေျခတြင္ အျဖဴေရာင္အစက္မ်ား၊ အစင္းမ်ား၊ အကြက္မ်ားႏွင့္ စတင္ၿပီးေနာက္ အညိဳေရာင္/ညိဳမဲေရာင္သို႕ေျပာင္းသြားသည္။
• အရြက္မ်ားတြန္႕လိမ္ေကာက္ေကြးျခင္း၊ရြက္ဖံုးမ်ားပံုမမွန္ျခင္း၊ ပင္ေျခအဆစ္မ်ားေဖာင္းကားၿပီး ပံုမမွန္ေသာ ပင္ပြားထြက္ျခင္းမ်ားကိုေတြ႕ရသည္။
• အႏွံမ်ားမေအာင္ဘဲ တခင္းလံုးမီးေလာင္ကၽြမ္းသကဲ့သို႕ ေျခာက္ေသြ႕သြားသည္။

အသံုးျပဳရမည့္ေဆး- ဗိုက္တာဖ်ဴရမ္၊ ဘီနီဖစ္။

• မ်ဳိးေစ့ေဆာင္ နီမတုတ္ေရာဂါျဖစ္သည္။
• အရြက္၏ထိပ္ဖ်ား(၃-၅ စင္တီမီတာ)ခန္႕ျဖဴၿပီး လိ္မ္ေကာက္ေျခာက္ေသြ႕ေနေသာ္လည္း က်န္အစိတ္အပိုင္းမ်ားမွာ ပံုမွန္အစိမ္းေရာင္အတိုင္းရွိသည္။
• အလံရြက္ ရႈံတြ၍ အႏွံမ်ားမထြက္နိုင္ျဖစ္တတ္သည္။
• အႏွံထြက္ပါကလည္း အေစ့အဆန္မတည္သည္ကို ေတြ႕ရမည္။

အသံုးျပဳရမည့္ေဆး-ဗိုက္တာဖ်ဴရမ္။ ဘီနီဖစ္၊ ဗိုက္တာမိုင္း၊ အင္ဗိြဳင္း။

• နီမတုတ္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
• ေရာဂါက်ေရာက္လွ်င္ စပါးပင္၏ အျမစ္မ်ားတြင္ အဖုအလံုးမ်ားျဖစ္ေပၚသည္။
• အရြက္မ်ားဝါျခင္း၊ ပင္ပြားအထြက္နည္းျခင္း၊အရပ္ပုျခင္းႏွင့္ အႏွံမေအာင္ျခင္းမ်ားကို ေတြ႕ရမည္။

အသံုးျပဳရမည့္ေဆး-ဗိုက္တာဖ်ဴရမ္။ ဘီနီဖစ္။

• ေႏြစပါးတြင္ ပိုမိုက်ေရာက္သည္။
• စပါးရြက္ေပၚ၌ အလယ္တြင္ မီးခိုေရာင္ႏွင့္ လြန္းပံုသ႑ာန္အကြက္ျဖစ္ေပၚသည္။ ေရာဂါကြက္တစ္ခုနဲ႕တစ္ခုဆက္သြားပါက စပါးရြက္ေျခာက္သြားသည္။
• အႏွံတြင္ေရာဂါက်ပါက ဂုတ္တြင္ အညိဳေရာင္ကြက္မ်ားျဖစ္ေပၚျပီး က်ဳိးက်တတ္သည္။
• နို႕ရည္မတည္ခင္ေရာဂါက်ပါက ႏို႕ရည္ဆက္မတည္ဘဲရွိသည္။

အသံုးျပဳရမည့္ေဆး- အဂရီးသိမ္း၊ ဗိုက္တာမုိင္း၊ ခရူဇာ၊ စကုပ္၊ အင္ဗိြဳင္း။

• ပင္ပြားအမ်ားဆံုးထြက္ခ်ိန္တြင္ေတြ႕ရသည္။
• ေရာဂါလကၡဏာမွာ အရြက္မ်ားအဝါေရာင္ေျပာင္းျခင္းႏွင့္ ပင္ပြားမ်ား အညိဳရင့္ေရာင္ပုပ္ေဆြးသြားျခင္းျဖစ္သည္။
• ေရာဂါသည္ ရြက္လွ်ာမွ စတင္ၿပီးေနာက္ ရြက္ျပား၊ အဆစ္မ်ား၊ ပင္စည္အူတုိင္မ်ား၊ ပင္စည္အေျခပိုင္းႏွင့္ အျမစ္မ်ားထိ ကူးစက္ပ်႕ံႏ႔ွံံၿပီးအမဲ ေရာင္ပုပ္ေဆြးသြား၍ ပင္ပြားမ်ားမွာ အလြယ္တကူဆြဲႏုတ္ယူႏိုင္သည္။
• ဆိုးရြားေသာအနံ႕ရွိသည္။

အသံုးျပဳရမည့္ေဆး- ေအာက္ဆီ။

• ေရမ်က္နွာျပင္ အထက္ရွိ ရြက္ဖံုးမ်ားတြင္ ညိဳနက္ေရာင္အနားသတ္ရွိ မီးခိုေရာင္အနာကြက္ျဖစ္ေပၚသည္။
• အနာကြက္ေပၚတြင္ အျဖဴ/မည္း မိႈလံုးမ်ားကိုေတြ႕ရကာ ရြက္ဖံုးတစ္ခုလံုးေျခာက္သြားမည္။
• အရြက္နွင့္ပင္စည္ကိုကူးကာ အေစ့အဆံအဖ်င္းမ်ားျဖစ္ေစသည္။

အသံုးျပဳရမည့္ေဆး- အဂရီးသိမ္း၊ အဂရီးမီးလ္၊ ဗိုက္တာမိုင္း၊ အင္ဗိြဳင္း၊ အင္နာဂ်ီ၊ ဂေရ႕စ္။

• အရြက္ႏွင့္အေစ့ခြံေပၚတြင္ ႏွမ္းေစ့အရြယ္ အညိဳေရာင္အစက္အေျပာက္မ်ားေတြ႕ရသည္။
• အစက္တစ္ခုႏွင့္တစ္ခုဆက္သြားၿပီး အညိဳေရာင္အနားရစ္ႏွင့္ မီးခိုေရာင္ဗဟိုရွိေသာ အကြက္မ်ားျဖစ္လာျပီး အရြက္မ်ားေျခာက္ေသသြားသည္။
• အႏွံခက္၏ အဆစ္မ်ားၾကားတြင္ျဖစ္ပါက အေစ့အဆန္တည္မႈ နည္းသည္။
• စပါးေစ့တြန္႔လိမ္၍ အေရာင္ပ်က္ေစသည္။

အသံုးျပဳရမည့္ေဆး-ဗိုက္တာမိုင္း၊ အင္ဗိြဳင္း၊ ဂေရ႕စ္။

• ရြက္ျပားမ်ားေပၚတြင္ ရြက္ေၾကာႏွင့္အျပိဳင္ ေသးရွည္ရွည္အညိဳေျပာက္မ်ား ျဖစ္ေပၚၿပီးအလယ္တြင္ ညိဳနက္ေရာင္ရွိသည္။ ကြက္ေျပာက္မ်ားလာပါက အရြက္ထိပ္ပိုင္းမွ ရြက္ရင္းဘက္သို႕ ေျခာက္လာၿပီး ညိွဳးက်သြားသည္။
• ႏိုက္ထရိုဂ်င္ ဓါတ္ခ်ဳိ႕တဲ့ေသာေျမမ်ားတြင္ ဤေရာဂါျဖစ္လြယ္သည္။

အသံုးျပဳရမည့္ေဆး- ဗိုက္တာမိုင္း၊ အင္ဗိြဳင္း၊ ဂေရ႕စ္။

• စပါးပင္သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေရာဂါဝင္ေရာက္နိုင္သည္။
• ေရာဂါလကၡဏာသည္ စပါးပင္ ေအာက္ရြက္ဖ်ား/ရြက္နားမ်ားတြင္ ေရစိုနာကြက္မ်ားနွင့္ စတင္သည္။ ၎ေနာက္ေကာက္ရိုးေျခာက္ေရာင္ မွ အျဖဴေရာင္သို႕ေျပာင္းသြားသည္။
• ေရာဂါကြက္နားမ်ားမွာ မညီမညာ လႈိုင္းတြန္႕ပံုရွိေနတတ္သည္။
• ပ်ဳိးခင္းအဆင့္တြင္ ေရာဂါက်ပါက အပင္ညိႈး၍ ေသေစသည္။
• နံနက္ေစာေစာ ႏွင္းက်ၿပီး ေရာဂါရအပိုင္းမွ ဘတ္တီးရီးယား စိမ့္ထြက္ရည္မ်ားထြက္၍ ေန႕ခင္းပိုင္းတြင္ ပယင္းေရာင္အလံုးကေလးမ်ားအျဖစ္ျမင္ရသည္။

အသံုးျပဳရမည့္ေဆး- ေအာက္စီ။

• အပင္ၾကီးအဆင့္တြင္ေတြ႕ရသည္။
• ေရႏွင့္ ထိစပ္ေနေသာ ရြက္ဖံုးတြင္ အမည္းေရာင္ ေရစိုနာကြက္မ်ားသည္ ။
• ပင္စည္သို႕ကူးကာ ဆစ္ၾကားမ်ားအတြင္း ေပ်ာ့ပုပ္လာ၍ အပင္ယိုင္လဲေစသည္။
• ဆစ္ၾကားကို ခြဲၾကည့္ပါက အမည္းေရာင္မႈိမွ်င္မ်ားနွင့္ အနက္ေရာင္ စကရိုရွားမႈိမ်ား ျပန္႕ႀကဲေနသည္ကိုေတြ႕ရမည္။
• ပ်ဳိးပင္အရြယ္ ျဖစ္ပါက အရြက္မ်ား ဝါ၍ေျခာက္ေသြ႕ကာ ေသသြားသည္။
• အပင္ၾကီးအေစာပိုင္းအဆင့္ေရာဂါဝင္ပါက အထြက္နႈန္းကို ထိခုိက္ေစသည္။

အသံုးျပဳရမည့္ေဆး-ေအာက္စီ၊ အင္နာဂ်ီ၊ ဗိုက္တာမိုင္း။